Κυριακή των Βαΐων

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. 

Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Και κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη.

Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν. 

Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: 

«Ωσαννά· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. 

Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση.

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η 

είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. 

Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή.

Έθιμα

Η Κυριακή των Βαΐων ή Βαϊοφόρος είναι αφιερωμένη στη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Οι εκκλησιές για την εορτή στολίζονται με κλαδιά από βάγια, δάφνες, μυρτιές ή κλαδιά φοινικιάς.

Την Κυριακή των Βαΐων οι πιστοί εκκλησιάζονται το πρωί στην εκκλησιά και μετά την λειτουργία μοιράζονται από τον ιερέα βάγια και μικροί σταυροί φτιαγμένοι από φύλλα φοινικιάς.

                                       

Παλαιότερα οι πιστοί συνήθιζαν κατά την έξοδο τους από το ναό, να χτυπούν με τα βάγια χαϊδευτικά ο ένας τον άλλο, για το καλό.

Όταν επέστρεφαν στο σπίτι τοποθετούσαν τα βάγια στο εικονοστάσι κι όταν κάποιος πίστευαν πως ήταν ματιασμένος ή είχε βάρος, έκαιγαν βάγια και τον λιβάνιζαν για να γίνει καλά.

Στην Τήνο, τα παιδιά γύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την «αργινάρα», μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογυρίζουν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν το στεφάνι στο νερό.

 Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στολίζουν ένα δεμάτι δάφνης με κόκκινο ή πράσινο πανάκι από καινούριο φουστάνι, κρεμούν κι ένα κουδούνι και πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι δίνουν ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.

Το μεσημέρι της Κυριακής συνηθίζεται να τρώμε ψάρι γιατί:
«Βάγια, βάγια, τω Βαγιώ τρώνε ψάρ’ κι κολιό
Και τ’ν άλλη Κυριακή τρών το κόκκινο τ’ αυγό».

Πηγές:

http://www.saint.gr/47/saint.aspx

http://almyrosinfo.gr/