Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013
Μπράβο!!!
Την 25η Οκτωβρίου 2013 με προσοχή
παρακολούθησα τη σχολική γιορτή για την επέτειο του ΟΧΙ από τους μαθητές και
τις μαθήτριες της Δ΄τάξης του σχολείου μας.
Αυτό που
είδαν τα μάτια μου με μια μόνο λέξη μπορεί να χαρακτηριστεί: «ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ».
Οι
μαθητές και οι μαθήτριες άψογοι, πειθαρχημένοι-ατομικά και ως σύνολο-μας
πρόσφεραν ανεπανάληπτα την ιστορική διαδρομή από το ΟΧΙ μέχρι και την
απελευθέρωση της πατρίδας.
Συγχαρητήρια
αξίζουν τόσο στα παιδιά και στη δασκάλα τους κ. Βασιλική Μελιτζούρη όσο και στο
συνάδελφο κ. Γρηγόρη Ριζικό για το ανεπανάληπτο, χωρίς υπερβολή, θέαμα που
παρακολουθήσαμε.
Μπράβο σας...
Βασίλης
Καραμπέτσος
Δάσκαλος του
19ου Δημ. Σχολ. Αιγάλεω
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013
Τιμή και δόξα
Ήταν
γλυκοχάραμα της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Πρωί-πρωί στο ραδιόφωνο, αντί του
καθιερωμένου προγράμματος, ακούγονταν
εμβατήρια.
«Πόλεμος!
πόλεμος! Οι Ιταλοί μας κήρυξαν πόλεμο».
Η είδηση διαδόθηκε γρήγορα και ο κόσμος
ξεχύθηκε στους
δρόμους.
Ήταν η ώρα να αποδείξουμε, οι Έλληνες,
ότι
μπρος στην Ελευθερία, στη Δικαιοσύνη
και στην Αξιοπρέπεια δεν βάζουμε κανένα
άλλο αγαθό.
Με το χαμόγελο στα χείλη οι φαντάροι μας,
έγραψαν, στα
χιονισμένα βουνά της Ηπείρου
σελίδες δόξας, τιμής, εκούσιας θυσίας…
Πολεμήσαμε για τα ιδανικά μας.
Φανήκαμε αντάξιοι των προγόνων μας στη
μακραίωνη,
πολύπαθη, λαμπρή ιστορία μας.
Τιμή
και δόξα στους αγωνιστές!
Τιμή
και δόξα στην Ελλάδα!
Ζήτω
η 28η Οκτωβρίου 1940!
Βασίλης Καραμπέτσος
Δάσκαλος του 19ου Δημ. Σχολ. Αιγάλεω
Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013
Το γατάκι που μιλά
Από
μικρή μου άρεσαν πάρα πολύ τα γατάκια .Πάντα ήθελα να έχω ένα και κάθε μέρα
έλεγα στην μητέρα μου να μου αγοράσει αλλά εκείνη μου έλεγε ότι τα ζώα
χρειάζονται πολύ φροντίδα και προσοχή! Ώσπου μια μέρα μου είπε:
-Μαρία, σε μία εβδομάδα είναι τα γενέθλιά σου.
Τι δώρο θα ήθελες; Δίχως να σκεφτώ απάντησα:
- Ένα γατάκι!!
-Μαρία είσαι σίγουρη γι’αυτό;
-Μαμά, στο ζητάω απ’ όταν ήμουν έξι χρονών
και με ρωτάς αν είμαι σίγουρη;
-Εντάξει ,εντάξει! Τότε σου υπόσχομαι ότι
αύριο θα πάμε να το αγοράσουμε.
-Μαμά σ’ ευχαριστώ! Είσαι η καλύτερη!
Την
επόμενη μέρα γύρισα σπίτι με ένα μικρό κανελί και άσπρο γατάκι με μαύρα μάτια
.Ήταν το καλύτερο δώρο που μου είχαν κάνει ποτέ . Ήμουν στο δωμάτιό μου και
χάιδευα το γατάκι μου ,ώσπου άκουσα μια μικρή φωνούλα να μου λέει:
-Σ
’ευχαριστώ που με αγόρασες!
-Μα ποιος είναι; Ποιος μου μιλάει;
-Αν
δεν ήσουν εσύ θα ήμουν ακόμα στο μαγαζί. Απορημένη κοίταξα το γατάκι και το
είδα να μου μιλάει .
- Μα… εσύ μιλάς!
-Ακριβώς.
-Μα
τα ζώα δεν μιλούν!
-Τα ζώα ξέρουν και μιλούν το καθένα με τον
τρόπο του. Άλλες γάτες μόνο νιαουρίζουν, αλλά υπάρχουν και ξεχωριστές σαν και
μένα.
-Δηλαδή υπάρχουν κι άλλες γάτες που μιλούν;
-Όχι μόνο γάτες, αλλά και σκύλοι, κουνέλια
,πουλιά.
-Όλα αυτά είναι σαν παραμύθι .Δυσκολεύομαι να
το πιστέψω αλλά αφού εσύ μιλάς, τότε γιατί να είναι ψέματα;
-Χαίρομαι πολύ που με πιστεύεις.
- Μα και βεβαία! Άλλωστε γι’ αυτό είναι οι
φίλοι! Και λέγοντας αυτά τα λόγια έσφιξα το γατάκι στην αγκαλιά μου
-Είσαι το πιο καλό γατάκι ,το ξέρεις;
-Δεν ξέρω αν είμαι το πιο καλό αλλά
σίγουρα είμαι το πιο τυχερό!
-Γιατί;
-Γιατί έχω εσένα φίλη μου!
-Δεν είσαι τότε μόνο εσύ τυχερό!
-Τι εννοείς;
-Να
,όταν ήρθα στο μαγαζί για να πάρω ένα ζωάκι πήγα πρώτα εκεί που είχε τις γάτες.
Ήταν όλες πολύ όμορφες αλλά σαν κάτι να με έλκυε να πάω στο τελευταίο κλουβί
εκεί ήσουν εσύ. Κατευθείαν ζήτησα να αγοράσω εσένα!
-Μαρία σ’ ευχαριστώ! Κάνεις δεν θα με
έπαιρνε. Αν δεν ήσουν εσύ που με αγόρασες θα περνούσαν πολλές μέρες μέχρι να με
προσέξουν.
-Μα
γιατί;
-Γιατί ποτέ κανείς δεν φτάνει μέχρι το
τέλος του διαδρόμου! Διαλέγουν πάντα μεγαλύτερες και καλύτερες γάτες από εμένα.
-Δεν πειράζει. Τώρα που σε πήρα εγώ δεν θα σε
αφήσω ποτέ και πάντα θα σε προσέχω!
Το γατάκι νιαούρισε και τρύπωσε μέσα στην
ζακέτα μου.
-Σ’
αγαπώ ,μου είπε ψιθυριστά!
-Κι εγώ σ’ αγαπώ γλυκούλι μου! του
απάντησα.
Αυτή
τη συνομιλία μου με το γατάκι δεν θα την ξεχάσω ποτέ, θα είναι χαραγμένη στη
μνήμη μου για πάντα!!!
Μαρία Αρβανιτάκη
ΣΤ΄ τάξη.
Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013
Όταν τα ζώα μιλούν.....
«ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ
ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ»
Η θεία
μου έχει ένα
σκύλο. Το βρήκε ο θείος μου. Δουλεύει
στη Θήβα ως
αρχιτέκτονας. Βρισκόταν στο οικόπεδο, όπου και δούλευε. Ήταν
τραυματισμένο, στο πόδι. Το πήγε στον κτηνίατρο, όπου του έκαναν μια ένεση και
του έδεσαν το πόδι. Τώρα, υγιέστατο, περπατάει και τρέχει ανέμελο.
Όταν πήγαμε στη θεία μου, δεν έβγαινα από
το αυτοκίνητο. Φοβόμουν ότι θα με δαγκώσει ή θα με γλείψει. Όταν τελικά βγήκα,
ήρθε κοντά μου, με μύρισε και
έφυγε. Η Λίζα, έτσι τη λένε, είναι ένα
γλυκύτατο σκυλάκι ράτσας Κόλεϋ. Άσπρο
στο λαιμό και σταχτί στο υπόλοιπο σώμα. Τι θα είχε να μου πει αν μιλούσε;
-
Τι
έχεις περάσει καημένη σκυλίτσα! της λέω.
-
Να
τα απαριθμήσω όλα; Για να δούμε… το αφεντικό μου με άφησε πριν ενηλικιωθώ.
Κατάλαβες; Μας παίρνουνε και μετά … και μετά μας αφήνουν. Λίγο πριν με βρουν
έμπλεξα σε ένα καυγά. Το πόδι μου μάτωσε.
Αυτό είναι
το καλύτερο σκυλί που έχω συναντήσει. Είναι το μόνο σκυλί που συναντάω από
κοντά. Τα σκυλιά τα συμπαθώ πολύ, αλλά
είμαι αλλεργικός. Παρόλο όμως που το πλησίαζα πολύ, δεν έπαθα τίποτα. Για μια
στιγμή. Μιλάει…. δεν έπαθα τίποτα; Μήπως…μήπως είναι … ΟΝΕΙΡΟ!
ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΡΔΑΡΑΣ
ΣΤ! ΤΑΞΗ
 |
| Η Λίζα |
Αν μπορούσαν να μιλήσουν...
«Αν
μπορούσαν να μιλήσουν»
Στο σπίτι μας εδώ και
μια εβδομάδα φιλοξενούμε ένα μικρό, αρσενικό γάτο.
Κάθε μέρα τον ταΐζω και του γεμίζω το μπολάκι του με γάλα.
Καθώς του το τάιζα σήμερα άκουσα μια μικρή φωνούλα να λέει το όνομά μου.
Κοίταξα τριγύρω, κανείς. Μόνο το γατάκι.
-
Σε ευχαριστώ που με φροντίζεις, μου είπε.
-
Παρακαλώ, μην ανησυχείς θα σε φροντίζω κάθε μέρα,
αλλά πώς μπορείς και μιλάς;
-
Όλα τα ζώα μιλάνε. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν
μπορούν να τα ακούσουν σαν εσένα, γιατί δεν τα αγαπάνε και τα παρατάνε. Κανείς
δεν δίνει πια σημασία! Ευχαριστώ πάντως και πάλι αλλά… το αδερφάκι μου είναι
στους δρόμους! Δεν έχει κανέναν να το φροντίζει… Από την μία μέρα στην άλλη όλα
άλλαξαν. Ζούσε σε ένα σπίτι, είχε φαγητό… Όμως σε ένα βράδυ βρέθηκε μακριά από
τη ζεστασιά του σπιτιού του… Ήταν παρατημένο… Αδέσποτο…
-
Λυπάμαι… Εγώ πάντως δεν θα σε παρατήσω, γιατί
είσαι το καλύτερο γατάκι!!
-
Πρέπει να κάνουμε όμως να κάνουμε κάτι… Βλέπω
συνέχειa στο
δρόμο γάτες που είναι αδέσποτες και πεινάνε!
-
Έχεις δίκιο! Όμως… τι;
-
Δεν ξέρω.
-
Μην φοβάσαι κάτι θα σκεφτούμε.
-
Ευχαριστώ πολύ και πάλι!!
-
Έχω μια ιδέα!
-
Ωραία!
-
Θα βρούμε
μια φιλοζωική εταιρεία. Θα πάρουμε αδέσποτα
και θα τα δώσουμε να τα φροντίζουν. Και… Ίσως αργότερα να τα υιοθετήσει
κάποιος, τα αγαπήσει και τα κρατήσει!
-
Καλή ιδέα!, μου νιαούρισε.
-
Ας αρχίσουμε!
Αμέσως μπήκα στο σπίτι άρπαξα τη ζακέτα μου και ξεκινήσαμε.
Παντού αντικρίζαμε γάτες που ψάχνανε στα σκουπίδια και
πεινούσαν.
-
Μην ανησυχείς, θα τα δώσουμε και αυτά στην
εταιρεία , του ψιθύρισα.
-
Αυτό το γατάκι είναι το αδερφάκι μου!!! ,
νιαούρισε χαρούμενα.
Είχε χρώμα κανελί και άσπρο. Τα μάτια του ήταν καστανά.
Ακριβώς ίδιο με τον γάτο μου! Νιαούριζαν χαρούμενα!
-
Θα
μπορούσαμε να κρατήσουμε και άλλο ένα γατάκι; Το αδερφάκι μου;
-
Φυσικά!
-
Ωραία! Πάμε!
Τότε πήραμε το δρόμο για την φιλοζωική.
-
Φτάσαμε.
Αποχαιρετήσαμε τις γάτες και γυρίσαμε πίσω στο σπίτι. Τα
γατάκια ήταν πολύ χαρούμενα που ήταν ξανά μαζί. Τα άφησα στον κήπο μας και τα
κοιτούσα από το παράθυρο να παίζουν τα δυο τους ευτυχισμένα…
Νίκη Χαρμαντζή
Μαθήτρια της Στ΄τάξης του
19ου Δημ. Σχολείου Αιγάλεω
Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013
Αχ! Ελλάδα
Αχ ! Ελλάδα
Αχ ! Ελλάδα σε θαυμάζω
Αχ! Ελλάδα δε βαστώ
κι αν λιγάκι σε πειράζω
είν’ γιατί σε αγαπώ.
Αχ ! Ελλάδα μου της αρπαχτής
της λούφας και παραλλαγής
του δε βαριέσαι και της ανοχής
Ελλάδα μου της λαμογιάς και της χλιδής
Αχ! Ελλάδα, Ελλάδα
της υπερβολής.
Αχ! Ελλάδα της γκλαμουριάς
της τύχης, της
φτωχολογιάς
Ελλάδα της ξενοφοβίας,
της ξενομανίας
του ξέρεις «ποιος είμαι ‘γω ρε»
Ελλάδα της ιδιοτροπίας της γαστρονομίας, της ανισορροπίας
Ελλάδα του mousaka και του τραχανά
Αχ! Ελλάδα του
τσολιά.
Αχ! Ελλάδα του
καφενέ, του χαφιέ και του φραπέ
του ούζου, του ρεφενέ
του delivery,
του βερεσέ
Αχ ! Ελλάδα μου, του δε βαριέ, του δε βαριέσαι αδερφέ.
Αχ! Ελλάδα μου του Joker, του Kino και του Lotto
του λαχείου και του Proto
του κλαρίνου και της άρπας
του γηπέδου και της ξάπλας
Αχ ! Ελλάδα του τσιγάρου, του φουγάρου και της φάπας.
Αχ! Ελλάδα «ημετέρων
και κουμπάρων»
των πιράνχας και των σπάρων
των μπαρμπάδων απ’ την Κορώνη
κι όλοι οι μεγαλοβαρώνοι
σου ρουφήξανε το αίμα
και σ΄αφήσαν δίχως κέρμα.
Αχ! Ελλάδα σε θαυμάζω
αχ! Ελλάδα δε βαστώ
κι αν λιγάκι σε πειράζω
είναι γιατί σ’ αγαπώ.
Βασίλης Καραμπέτσος
Δάσκαλος του 19ου Δημ. Σχολ. Αιγάλεω
Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013
Γεωμετρικά χρόνια
Με την παρουσίαση που ακολουθεί θα θυμηθούμε τι μάθαμε για τα γεωμετρικά χρόνια
Στα γεωμετρικά χρόνια
Αν θες να μάθεις περισσότερα για την αρχαία ελληνική αγγειοπλαστική παρακολούθησε το video
Αν θες να μάθεις περισσότερα για την αρχαία ελληνική αγγειοπλαστική παρακολούθησε το παρακάτω video
Αν θες να μάθεις περισσότερα για την αρχαία ελληνική αγγειοπλαστική παρακολούθησε το video
Αν θες να μάθεις περισσότερα για την αρχαία ελληνική αγγειοπλαστική παρακολούθησε το παρακάτω video
Και τώρα μπορείς να δοκιμάσεις τις γνώσεις συμπληρώνοντας το κουίζ
Γεωμετρικά Χρόνια
Σταυρόλεξο
| 1 | 2 | ||||||||||||||||
| 3 | 4 | 5 | |||||||||||||||
| 6 | |||||||||||||||||
| 7 | |||||||||||||||||
| 8 | 9 | 10 | 11 | ||||||||||||||
| 12 | |||||||||||||||||
| 13 | |||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)