ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Ο Δεκέμβριος
είναι ο δωδέκατος μήνας και τελευταίος του Γρηγοριανού Ημερολογίου,
με διάρκεια 31 ημερών. Η ονομασία του ετυμολογείται από τη λατινική λέξη
December, η οποία προέρχεται από το αριθμητικό decem (δέκα), επειδή στο αρχαίο
δεκάμηνο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Δεκέμβριος ήταν ο δέκατος κατά σειρά μήνας.
Στη συνέχεια,
με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, το ρωμαϊκό
ημερολόγιο έγινε δωδεκάμηνο. Ο Δεκέμβριος μετακινήθηκε στη δωδέκατη θέση, αλλά
διατήρησε την παλιά του ονομασία, παρότι τον 2ο αιώνα μ.Χ. ο ρωμαίος
αυτοκράτορας Κόμμοδος θέλησε να τη μετονομάσει σε Αμαζόνιο, προς τιμήν της
σύζυγό του Βρουτίας, που ήταν όμορφη σαν Αμαζόνα.
Στην αρχαία
Αθήνα ο Δεκέμβριος ισοδυναμούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα
Μαιμακτηριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ποσειδεώνα, ο οποίος ήταν
αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα. Στο λαϊκό καλεντάρι ο Δεκέμβριος ονομάζεται
Ασπρομηνάς και Χιονιάς για το πυκνό του χιόνι.
Οι Ρωμαίοι
είχαν δύο σημαντικές γιορτές τον Δεκέμβριο:
- Τα Σατουρνάλια, προς τιμή του θεού
Σατούρνους (ο Κρόνος των Ελλήνων), ήταν γιορτή χαράς και ξενιασιάς, όπου
εκτός από τις καθιερωμένες θυσίες, κυρίαρχη θέση είχαν η ανταλλαγή δώρων
και τα τυχερά παιγνίδια. Διαρκούσαν από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου.
- Ακολουθούσαν στις 25 Δεκεμβρίου τα Βρουμάλια,
γιορτή του χειμερινού ηλιοστασίου, όπου τιμούσαν τον Ήλιο, που ως θεότητα
του φωτός ταυτιζόταν με τον Μίθρα των Περσών. Και στις δύο γιορτές
θυσίαζαν χοίρους, τους οποίους στη συνέχεια κατανάλωναν.
Οι παγανιστικές
αυτές γιορτές ήταν αρκετά δημοφιλείς και επέζησαν έως το 12ο αιώνα, παρά τις
απαγορεύσεις, κληροδοτώντας σε μας τις δοξασίες και τους θρύλους για τους
καλικάντζαρους και τα άλλα δαιμόνια. Η Χριστιανική Εκκλησία προσπάθησε να
επωφεληθεί από τη δημοφιλία των δύο αυτών εορτών και να τις καταπολεμήσει ως
ειδωλολατρικές, τοποθετώντας τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με
μία θεωρία. Η άλλη θεωρία στηρίζεται σε ημερολογιακούς υπολογισμούς για να
απαντήσει στο ερώτημα πώς επιλέχθηκε η 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού των
Χριστουγέννων.
Ο εορτασμός της
25ης Δεκεμβρίου από τους αρχαίους είχε μία σπουδαία αστρονομική σημασία. Στην
εποχή μας, ο Ήλιος βρίσκεται στο νοτιότερο ύψος του στις 22 Δεκεμβρίου. Επί έξι
μήνες, κάθε μέρα χαμηλώνει όλο και περισσότερο στον ουρανό ανατέλλοντας όλο και
πιο αργά και δύοντας καθημερινά νωρίτερα. Μετά τις 22 Δεκεμβρίου όμως, ο Ήλιος
αρχίζει σιγά-σιγά να αναρριχάται και πάλι στον ουρανό, και οι μέρες αρχίζουν να
μεγαλώνουν. Έτσι, τα μεσημέρια ο Ήλιος φαίνεται όλο και πιο ψηλά στον ουρανό.
Ονομάζουμε την 22α Δεκεμβρίου ημέρα της «χειμερινής τροπής του Ηλίου», οπότε ο
Ήλιος σταματάει την προς Νότο κίνησή του και τρέπεται στην αντίθετη φορά, προς
Βορρά. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη «χειμερινή τροπή» ο
Ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να
σταματήσει, η χειμερινή τροπή ονομάζεται επίσης και «χειμερινό ηλιοστάσιο». Η
ημέρα αυτή ορίζει επίσης την αρχή της εποχής του Χειμώνα.
Φωτισμός της Γης από τον Ήλιο κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Εκτός από τα
Χριστούγεννα, έχουν από θρησκευτικής πλευράς και τα λεγόμενα Νικολοβάρβαρα,
που περιλαμβάνουν τις εορτές
της Αγίας
Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου)
Αγίου Σάββα (5
Δεκεμβρίου) και
Αγίου Νικολάου
(6 Δεκεμβρίου).
Παροιμίες
- Απ' τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει ο χειμώνας.
- Βαρβάρα βαρβαρώνει (το κρύο), Άη Σάββας σαβανώνει, Άη Νικόλας παραχώνει
- Γύρω γύρω του Χριστού, η κορφή του χειμωνιού.
- Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγιάσω.
- Δεκέμβρης, Χριστού γέννεση και καλός μας Χρόνος.
- Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο,
- γιατί Άη Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος.
- Να 'ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.
- Να 'ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα, χαρά σ' εκείνο το γεωργό, πού 'χει πολλά σπαρμένα.
- Το Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες.
- Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.
- Χειμωνιάτικη γέννα, καλοκαιρινή χαρά.
- Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού.!
Ξεκίνα Τώρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΆδειες οι ώρες άδεια τα χρόνια
που είναι οι αγώνες που πήγαν τώρα
βοριάς φυσάει και κάνει κρύο
το όραμα χάνεται το μεγαλείο
έξω φυσάει βοριάς αλήτης
παγώνει το όνειρο και 'γώ είμαι ο θύτης
Ξεκίνα τώρα,τι περιμένεις
η ζωή κερδίζεται αν επιμένεις
κοίταξε γύρω σου τα πάντα αλλάζουν
άνεμος κύματα μη σε τρομάζουν
υπάρχει δρόμος μα δε τον βλέπεις
είναι στο χέρι σου δύναμη έχεις
σπας τα δεσμά σου και προχώρα
τι περιμένεις ήρθε η ώρα,Ξεκίνα τώρα
Άδειες οι ώρες,άδεια τα χρόνια
τί περιμένεις ήρθαν τα χιόνια
βοριάς φυσάει και κάνει κρύο
το όνειρο χάνεται το μεγαλείο
Έξω φυσάει βοριάς αλήτης
είμαι το θύμα,είσαι ο θύτης
Έξω φυσάει βοριάς αλήτης
είσαι το θύμα είμαι ο θύτης
Έξω φυσάει βοριάς αλήτης
μαζί θα γίνουμε της κοινωνίας καταλύτης.
Καραμπέτσος Βασίλης
Δάσκαλος στο 19 Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω.
Καλό μήνα σε όλους
ΑπάντησηΔιαγραφή