Μπορούμε

    Έχω παρατηρήσει ότι, αν η φύση σε ''προικίσει''

 ώστε από κάποια ηλικία έχεις άσπρα μαλλιά και

 δεν τα βάφεις, εκείνο που πρώτα απ’ όλα σε 

ρωτάνε είναι: «Βγήκες στη σύνταξη;» Αμέσως 

μετά: «Κοντεύεις;» και καπάκι: «Πόσο θέλεις 

ακόμα;»

    Αρχίζω να πιστεύω ότι το όνειρο των 

περισσότερων εργαζόμενων Ελλήνων είναι ένα: 

Πότε θα έρθει η ''ευλογημένη'' ώρα της σύνταξης.

    Είναι παραλογισμός. Με το που μπαίνει 

κάποιος στη δουλειά να σκέπτεται πως μετά από 

κάποια χρόνια-συνήθως λίγα- να μπει στο club των 

συνταξιούχων σπρώχνοντας στην ουσία και 

''βιάζοντας'' το χρόνο.

    Και μόνο η σκέψη αυτή οδηγεί σε εργασιακή 

ραθυμία τον άνθρωπο, ψαλιδίζοντας έτσι κάθε 

δημιουργική προσπάθεια.

    Σπάω το μυαλό μου να βρω μια λογική 

απάντηση σ’ αυτή τη συλλογιστική διαστροφή 

αλλά μέχρι τώρα χωρίς αποτέλεσμα.

    Σας ρωτάω. Είναι δυνατόν να διορίζεται 

κάποιος και σχεδόν αμέσως με την έναρξη του 

εργασιακού του βίου να ψάχνει να βρει τρόπο ή 

να αλλάξει πόστο στη δουλειά του ή να πάρει 

απόσπαση ή άδεια –μετ’ αποδοχών βεβαίως- ή 

να γίνει σύμβουλος ή ιδιαίτερος ή, ή, ή, ή…

    Θυμάμαι κάποτε, όχι πολύ παλιά, που πήρε το 

αυτί μου τη συμβουλή-προτροπή ενός 

συνταξιούχου δασκάλου προς το γιο του- νέος 

δάσκαλος αυτός- που τον προέτρεπε μεταξύ 

άλλων λέγοντάς του:

«Τέλειωνε το μεταπτυχιακό για να βγεις από την 

τάξη». Κουβέντα κι αυτή…

    Είναι δυνατόν με τέτοιες νοοτροπίες να 

προχωρήσουμε μπροστά; 

Φίλοι μου, πρέπει όλοι μας να αλλάξουμε!  

Ας είμαστε ρεαλιστές.

    Είναι δυνατόν σήμερα 50ρηδες –μπορεί και 

μικρότεροι- να είναι συνταξιούχοι; (εξαιρούνται 

βεβαίως κάποια επαγγέλματα και κάποιες 

ειδικότητες π.χ. βαρέα-ανθυγιεινά).

    Φίλοι μου. Μακάρι να αποβάλλουμε αυτή τη 

νοοτροπία και καλό είναι να λέμε: Να είμαι καλά 

και να δουλεύω και όχι πότε θα βγω στη 

σύνταξη.

    Βεβαίως υπάρχει και η άλλη όψη του 

νομίσματος. Της ευσυνειδησίας, της 

υπευθυνότητας, της λογικής, του καθήκοντος, της

 αξιοσύνης, της προοπτικής, της προσπάθειας,

 της αξιοκρατίας κ.λ.π.

   Έννοιες με τις οποίες, εμείς περισσότερο ως 

εκπαιδευτικοί, οφείλουμε να μπολιάσουμε τη νέα 

γενιά έτσι ώστε χτίζοντας σε σταθερά θεμέλια να 

οδηγηθεί η πατρίδα μας στη θέση που της 

αξίζει… Μπορούμε!!!

Βασίλης Καραμπέτσος

Δάσκαλος του 19ου Δημ. Σχολ. Αιγάλεω