Αν μπορούσαν να μιλήσουν...

«Αν μπορούσαν να μιλήσουν»

  Στο σπίτι μας εδώ και μια εβδομάδα φιλοξενούμε ένα μικρό, αρσενικό γάτο.    

  Κάθε μέρα τον  ταΐζω και του γεμίζω το μπολάκι του με γάλα. Καθώς του το τάιζα σήμερα άκουσα μια μικρή φωνούλα να λέει το όνομά μου. Κοίταξα τριγύρω, κανείς. Μόνο το γατάκι.

-      Σε ευχαριστώ που με φροντίζεις, μου είπε.

-      Παρακαλώ, μην ανησυχείς θα σε φροντίζω κάθε μέρα, αλλά πώς μπορείς και μιλάς;

-      Όλα τα ζώα μιλάνε. Αλλά πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να τα ακούσουν σαν εσένα, γιατί δεν τα αγαπάνε και τα παρατάνε. Κανείς δεν δίνει πια σημασία! Ευχαριστώ πάντως και πάλι αλλά… το αδερφάκι μου είναι στους δρόμους! Δεν έχει κανέναν να το φροντίζει… Από την μία μέρα στην άλλη όλα άλλαξαν. Ζούσε σε ένα σπίτι, είχε φαγητό… Όμως σε ένα βράδυ βρέθηκε μακριά από τη ζεστασιά του σπιτιού του… Ήταν παρατημένο… Αδέσποτο…

-      Λυπάμαι… Εγώ πάντως δεν θα σε παρατήσω, γιατί είσαι το καλύτερο γατάκι!!

-      Πρέπει να κάνουμε όμως να κάνουμε κάτι… Βλέπω συνέχειa στο δρόμο γάτες που είναι αδέσποτες και πεινάνε!

-      Έχεις δίκιο! Όμως… τι;

-      Δεν ξέρω.

-      Μην φοβάσαι κάτι θα σκεφτούμε.

-      Ευχαριστώ πολύ και πάλι!!

-      Έχω μια ιδέα!

-      Ωραία!

-       Θα βρούμε μια φιλοζωική εταιρεία. Θα πάρουμε αδέσποτα  και θα τα δώσουμε να τα φροντίζουν. Και… Ίσως αργότερα να τα υιοθετήσει κάποιος, τα αγαπήσει και τα κρατήσει!

-      Καλή ιδέα!, μου νιαούρισε.

-      Ας αρχίσουμε!

Αμέσως μπήκα στο σπίτι άρπαξα τη ζακέτα μου και ξεκινήσαμε.

Παντού αντικρίζαμε γάτες που ψάχνανε στα σκουπίδια και πεινούσαν.

-      Μην ανησυχείς, θα τα δώσουμε και αυτά στην εταιρεία , του ψιθύρισα.

-      Αυτό το γατάκι είναι το αδερφάκι μου!!! , νιαούρισε χαρούμενα.

Είχε χρώμα κανελί και άσπρο. Τα μάτια του ήταν καστανά. Ακριβώς ίδιο με τον γάτο μου! Νιαούριζαν χαρούμενα!

-      Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε και άλλο ένα γατάκι; Το αδερφάκι μου;

-      Φυσικά!     

-      Ωραία! Πάμε!

Τότε πήραμε το δρόμο για την φιλοζωική.

-      Φτάσαμε.

Αποχαιρετήσαμε τις γάτες και γυρίσαμε πίσω στο σπίτι. Τα γατάκια ήταν πολύ χαρούμενα που ήταν ξανά μαζί. Τα άφησα στον κήπο μας και τα κοιτούσα από το παράθυρο να παίζουν τα δυο τους ευτυχισμένα…

              

             

                                                                              Νίκη Χαρμαντζή

Μαθήτρια της Στ΄τάξης του

19ου Δημ. Σχολείου Αιγάλεω